Fréttin sem RÚV hefði átt að birta

Almenningur hefur snúið vörn í sókn og ætlar sér að slá skjaldborg um heimilin án aðkomu ríkisins.  Í þeim tilgangi var Heimavarnarliðið stofnað, en liðsmenn þeirra trufluðu nauðungaruppboð á íbúð í Hafnarfirði í dag.

http://multitrack.powweb.com/hlv_dreifimidinn.pdf

http://multitrack.powweb.com/hlv_plakatid.pdf

Bað RÚV að birta ekki fréttina

Athugasemdir

[zaxi 12.2.2010 kl. 10:06]

Heimavarnarliðið!

 Er það krafan að engin uppboð verði haldin?

 Vitið þið hver forsaga þessara einstaklinga sem eiga þessa íbúð og hvernig var þeirra fjármálum háttað.

Afhverju er þetta fólk ekki heima, flúði það skuldir sínar? Er það eitthvað til eftirbreytni? Ef allir myndu gera það hvernig heldur þú að væri umhorfs hér heima?

Málið er að það þarf að meta hvert hjá fyrir sig og finna lausnir fyrri hvern og einn. Skv. fréttum þá eru um 30% heimila í vanda. Ég vil snúa því við og segja að 70% heimila mun ná að klára sig í gegnum þann vanda sem þau eru í í dag.

Af þessum 30% þá eru einstaklingar sem fóru óvarlega í því að taka lán og fjármagna sig með framtíðar tekjum. Á þetta fólk að komast upp með það að taka lán og þurfa svo ekki að standa skil á þeim?

Ég tók ekki lán á þessum tíma. Ég er fertugur og ég er skuldlaus. Hvorki ég né konan mín fáum laun sem teljast óeðlilega há, en við erum bæði rétt yfir meðallagi.

Málið er að við höfum passað okkur á því að eyða ekki í óþarfa og sparað fyrir því sem við ætlum að kaupa, en kaupum það ekki strax á lánum (gamli góði afi kenndi þetta).

Það kom til tals að kaupa raðhús en vandamálið er að tækifærið kom aldrei því fasteignaverðið gerði lítið annað en að hækka. Við erum því enn í okkar 4ra herbergja íbúð en........ við skuldum ekki neitt. Aðrir leyfðu sér að taka lán fyrir húsi, bíl, sleðum/hjólum og annarri vitleysu.

Ég hef oft hugsað um það hvað maður hefði getað gert á sínum tíma. Ekki naut ég þess að eiga sumarbústað, vélsleða, mótorhjól, bát eða annað sem fólk leyfði sér. Ég var bara of skynsamur. Ég veit hvað við erum með í tekjur og stýri eyðslunni og skuldbindingum í samræmi við það.

 Ég vil taka það fram að einu lánin sem ég er með eru frá Íbúðarlánasjóði, sem eru verðtryggð. Þó ég hefði tekið gengistryggt lán þá ætti ég ekki í vandræðum með að greiða af þeim, þrátt fyrir hækkun. Ég var á sínum tíma að velta því fyrir mér að skipta láninu hjá Íbúðarlánasjóði út fyrir gengistryggt lán en tækifærið kom aldrei. Ég horfði jú í þróun á gengi og á hvaða kjörum ég gæti fengið lánið á, sem margir hafa ekki gert. Flestir gerðu ráð fyrir því að hafa svigrúm upp á c.a. 20%, þ.e. að þeir gætu greitt af lánum þó þau hækkuðu um 20%. Vandamálið er að það er of lítið og fólk er að taka of mikla áhættu í fjárfestingum. Lífsgæðakapphlaupið er að drepa fólk og það getur ekki verið minna en næsti maður.

Ég hef farið varlega í fjárfestingar og það er sárt að hugsa til þess að ég naut þess ekki, eins og margir, þegar góðærið var og nú þarf ég að greiða fyrir vitleysuna hjá þeim sem fóru óvarlega í góðærinu. Eins og einhver myndi kalla þetta þá er þetta LOSE LOSE dæmi hjá mér.

Einstaklingar hafa komið fram í fréttaskýringaþáttum og barmað sér. Þegar það fer að tala um það hvernig það hefur hagað sínum málum þá kemur í ljós að það fór óvarlega með sitt fé og eyddi langt umfram það sem þau höfðu efni á. Þetta fólk sem hefur komið fram er bara sorglegt því hver heilvita maður sér að það sem það hefur verið að gera er bara rugl. Þetta fólk týndi sér í eltingaleik í monti og mikilmennsku.

[Axel Þór Kolbeinsson, 12.2.2010 kl. 10:46]

Bara til að halda því til haga að fjöldi heimila á Íslandi er um 110.000 sem þýðir að um 33.000 heimili eru í vanda.  Á hverju heimili býr að meðaltali 2,8 einstaklingar sem gerir þetta að vanda allt að 92.000 einstaklinga.

[zaxi 12.2.2010 kl. 11:42]

Há tala, svo sannarlega, ef þú vilt fara í þessa tölfræði.

 Málið er að þú þarft að bera ábyrgð á því sem þú gerir. Eitt af því er að vera skynsamur í fjármálum. Vandamálið er að margir Íslendingar kunna þetta bara ekki.

Af þessum 92.000 einstaklingum sem þú tiltekur þá eru margir sem lentu illa í því og m.v. aðstæður ætti að aðstoða við að komast út úr þeirra vanda. Það þarf samt að gera sér grein fyrir því að aðstæður hvers og eins eru misjafnar og því þarf að fara yfir hvert mál fyrir sig. Slatti af þessum 33.000 heimilum ætti að vera hægt að bjarga með skuldaaðlögun, niðurfellingu og annarri aðstoð en það þarf að meta það sérstaklega.

Vandamálið er að skuldaniðurfelling, skuldaaðlögun og önnur aðstoð kemur niður á fólki sem hefur haft allt sitt á hreinu. Hvar er sanngirnin í því? að ég skuli nú ekki tala um hvatann til að hafa sín mál í lagi. Er einhver hvati fyrir því að halda vel utanum sín mál ef það á alltaf að bjarga öllum, sama hver staða viðkomandi er.

Það er ljóst að margar fjölskyldur eiga eftir að missa sitt. Við erum nú að greiða fyrir gríðarlega skuldasöfnun frá árinu 1980, þegar landinn fór á flipp. Það er einfeldningsháttur að halda að það komi ekki að skuldadögum.

Málið er að þetta er mjög dýr lexía sem við erum að læra þessa dagana. Vonandi verðum við líkari Þjóðverjum í fjármálum, þó kannski ekki eins og þeir, en við höfum verið hingað til.

[Axel Þór Kolbeinsson, 12.2.2010 kl. 11:52]

Ég get ekkert gagnrýnt efnislega sem þú skrifar zaxi, því þetta er að megninu rétt.  Ég hef aldrei verið hrifinn af hugmyndunum um niðurfellingu skulda, en hef hinsvegar talað fyrir stofnun fasteignasjóðs í anda gamla kreppulánasjóðsins - kannski hefur afi þinn sagt þér af honum þegar hann kenndi þér að fara með peninga.

Heimavarnarliðið er meira eins og hróp á hjálp, og ekkert nema gott um framtak þeirra að segja.

[zaxi 12.2.2010 kl. 12:08]

Framtakið er gott en menn mega ekki missa sig í tilfinningum og ætla sér að bjarga öllum. Það er ekki hægt og á ekki að vera þannig.

Það er kannski hægt að skoða þetta með fasteingasjóð. Vandamálið er að peningarnir vaxa ekki á trjánum og ef þú t.d. tekur yfir fasteignir og leigir þær svo út til einstaklinga þá verður það að vera með þeim forsendum að gjaldið nægi fyrir útgjöldum. Þá á ég við afborganir af lánum auk umsýslukostnaðar (laun og annað).

Ég er ekki á því að gera mönnum ókeyft að koma sér út út sínum skuldamálum en það þarf að vera gert af sanngirni, bæði gagnvart skuldurum, lántakendum og svo öðrum í þjóðfélaginu.

Í öðru spjalli þá myndi ég vilja ræða um veð og ábyrgðir sem kerfið okkar byggist á. Afhverju eru lánastofnanir með axlabönd belti og band í þeim málum. Axlabönd = Veð í fasteing, Belti = sjálfskuldarábyrgð, band = verðtrygging.

Lánastofnanir bera enga ábyrgð og það er enginn hvati í kerfinu til að  fara varlega í lánveitingar því stofnunin mun "alltaf" fá sitt á endanum. Þessu þarf að breyta. Lánveitandinn þarf að taka áhættu á lánveitingu svo samband skuldara og lánveitanda sé eðlilegt. Lánveitandi þarf líka að gera sér grein fyrir því að í einhverjum tilfellum þarf að afskrifa og gefa einstaklingum möguleika á því að hefja líf að nýju án þess að vera úrskurðaður gjaldþrota. Gjaldþrotaleiðin er ofnýtt og sú leið skapar meiri vandræði en hún leysir. Gjaldþrotameðferð á að vera neyðarúrræði en ekki sjálfsagður hlutur ein og hún er í dag.

[Axel Þór Kolbeinsson, 12.2.2010 kl. 12:20]

Réttlátast væri, ef við erum að tala um t.d. fasteignalán, að fasteignin sjálf væri að veði fyrir láninu, og lánveitandi gæti aldrei gengið að meiru en því.  Ef einhverra ástæðna vegna fasteignaverð hrynur þá kemur það báðum aðilum (mis)illa.

Verðtrygging í núverandi mynd er út úr kú, en fasteignalán tengt fasteignavísitölu (þ.e. fasteignaverði) mætti alveg vera í boði því þar væri lánið tengt markaðsvirði eignarinnar.

Ég er sammála þér með gjaldþrotin, en myndi vilja bæta því við að ekki ætti að vera hægt að endurnýja kröfur á gjaldþrota einstakling, nema kannski opinberar kröfur.

[Lára 12.2.2010 kl. 14:24]

zaxi

Þú verður að gera þér grein fyrir því að staða þín er góð í dag af mörgum ástæðum. Ein þeirra er vafalaust sú að þú eyðir ekki um efni fram og ferð vel með peninga. En svo spilar heppni inn í þetta líka hjá þér. Þú ert heppinn að hafa keypt þína 4 herbergja íbúð og tekið þitt verðtryggða lán fyrir þó nokkrum árum.

Þeir sem hafa keypt sér fasteignir og tekið lán síðastliðin 6 ár, þ.e. flest allt ungt fólk sem er að kaupa sína fyrstu íbúð, eru ekki eins heppnir. Lánin sem þetta fólk tók voru hærri því að íbúðaverð fyrir 4 herb. íbúð var ca. 15 milljónum hærra en fyrir 10 árum. Þessi lán hafa svo hækkað gífurlega á sama tíma og íbúðaverð lækkar talsvert.

Það hefur ekki verið neinn leigumarkaður fyrir fjölskyldufólk hér á landi fyrr en núna. Þannig að fólk með börn valdi frekar að kaupa. Mánaðargjald af lánum var í flestum tilvikum minna en leiga, auk þess sem fólk þurfti þá ekki að búa við óöryggi og sífellda flutninga með börnin.

Við hjónin söfnuðum dágóðri upphæð á löngum tíma fyrir íbúð en tókum lán og keyptum íbúð á vitlausum tíma. Okkur var sagt að fasteignaverð myndi alltaf halda áfram að hækka eða í mesta lagi standa í stað. Það gerir enginn ráð fyrir hruni af þessari stærðargráðu. Núna eigum við líklega ekkert lengur í íbúðinni. Ef við myndum selja hana núna gætum við greitt upp lánið og farið út á sléttu. Við höfum tapað öllum sparnaðinum okkar og lánið er enn að hækka.

Á sama tíma er núna verið að afskrifa lán hjá fólki sem keypti sér íbúðir á 100% lánum. Þetta fólk átti ekki neitt fyrir og safnaði engu en nú er verið að afskrifa fyrir það og það heldur íbúðunum sínum. Þetta er ósanngjarnt. það er verið að kenna okkur að það borgar sig ekki að safna. 

[Sigurður Helgason, 12.2.2010 kl. 14:49]

að lesa það sem þú skrifar saxi, undir þínu dulnefni,kemst ég að raun um það að ekki geti verið mikið vit þar á bakvið

[Theódór Norðkvist 12.2.2010 kl. 19:23]

Zaxi, málið snýst líka um hvort það sé siðferðilega réttlætanlegt að innheimta okurlán með okurvöxtum, margfalt hærri en í nágrannalöndum okkar.

Þjófnaður er líka þjófnaður þegar stolið er frá ríkum.

Hinsvegar er ég ekki alveg að átta mig á þessu heimavarnarliði og finnst ákveðin þversögn þar á ferð.

Þeir segjast fara friðsamlega fram, en ætla að hindra aðgang lögreglu ef með þarf, eins og það er orðað. Hvernig hindrarðu aðgang lögreglu friðsamlega?

[Lísa Björk Ingólfsdóttir, 12.2.2010 kl. 23:06]

Það er eitt sem mér finnst vanta í þessum samræðum ykkar. Hvað með fólkið sem gat greitt af lánum sínum en missti svo vinnuna í kjölfar hrunsins og er ennþá atvinnulaust - en skuldirnar hafa hækkað. Hvernig á að bregðast við því?

[Sigurður Helgason, 13.2.2010 kl. 01:22]

Rétt hjá þér Lísa, en þú gleymdir einu , ég missti ekki bara vinnuna,

ég skuldaði kaupþing 2 m og átti hjá þeim tvær, mínar miljónir hurfu og lánið stendur eftir og hækkar,

ásamt  2,8 m hjá BYR sem var í lífeyrisjóðum,

átti ég 10 m í minni íbúð, eða helming  og skuldaði engin önnur lán og á ekki neitt í dag kannski mínus 4 m, svo að zaxi er bara einn af þessum sjálfumglöðu xxxxxx